Geloven vandaag

Het is zeker niet evident in het Vlaanderen van vandaag voor je geloof uit te komen. Zeker als jongere. Je wordt al gauw vreemd of zelfs meewarig bekeken: "geloof jij nog?"

Geloven wordt geassocieerd met saaie godsdienstlessen, gestorven pastoors en leeggelopen kerken. Er zijn toch wel andere, interessantere dingen om je mee bezig te houden, niet?

En wat geloof je dan? Dat er "iets" is, ok - maar toch zeker geen persoonlijke God zeker - een oude man met de baard van de kerstman die zit op een wolk in de hemel en rijstpap eet met een gouden lepeltje? This is the twenty-first century, brother!

En toch... nooit is de honger naar zingeving zo groot geweest. Nooit zijn generaties jongeren zozeer op zoek gegaan naar antwoorden in hun leven - antwoorden die de media niet kunnen geven in het journaal van acht of in de laatste reality soap.

Wie ben ik? Wat doe ik hier? Waarom ben ik? Waarom is er zoveel lijden in de wereld? Kan ik daar iets aan doen? Welke verantwoordelijkheid hebben wij voor onze planeet?

Is er Iemand die van mij houdt?

Diep in mij, misschien ook in jou, en in zovele anderen, ligt de kiem van een verwachting. Een zweem misschien van een vermoeden. iets ongrijpbaars, iets ondefinieerbaars, iets frustrerend soms, iets warm en vreugdevol tegelijk.

Zou het kunnen dat het eenvoudige verlangen te geloven al genoeg is om, wars van alle conventies van onze moderne maatschappij, een Liefde te ontvangen die ons geheel omvat?

Vragen die je nog nooit op die wijze hebt gehoord of beleefd... niet in de oude catechismus van opa, ook niet in die saaie lessen op school, zeker niet op je radio, op TV of voor je PC.

Er is een kentering op komst in deze wereld. Er hangt iets nieuws in de lucht. Iets anders. Misschien iets dieper...

Geloof jij nog? Neen, vriend, ik geloof AL.

Het avontuur begint vandaag.