De Dankviering gisteren in de kathedraal van Brussel was niet alleen zeer mooi en ontroerend - met alle typische en inmiddels vertrouwde ingrediënten van een Taizé-gebed, maar bovendien (nogmaals) een hart onder de riem van die talloze vrijwilligers en gastgezinnen die zich de voorbije maanden samen hebben ingezet om van de Brusselse etappe in de Pelgrimage van Vertrouwen op Aarde een klinkend succes te maken. Naast grote dankbaarheid klonk in de woorden van de broeders, en eveneens van kardinaal Danneels, vooral de oproep om verder te gaan op de ingeslagen weg - of zoals een jongere van IDJ het verwoordde: "het ijzer smeden nu het heet is".
Dit is de laatste "post" op deze blog, die hiermee haar reis naar Brussel ook op het internet afsluit. Nu we deze mooie bladzijde definitief omslagen, kijk ik (niet zonder enige melancholie) terug naar de voorbije maanden en wat ik - het lijkt een eeuwigheid geleden - schreef in die allereerste post:
"Met mensen die "ja" zeggen gaan we deze weg naar december toe. Onze doelstelling is concreet: een groep van minstens 50 jongeren uit heel Europa verwelkomen als gastgemeenschap. Hen ont-moeten en met hen in dialoog treden. Met hen delen en met hen bidden.De uitdagingen en praktische vraagstukken zijn legio, maar de goede wil overheerst. Samen met onze vrienden uit Keerbergen, Rijmenam, Bonheiden en Peulis hebben we de eerste stappen reeds gezet. Samen staan we sterk en maken we er iets moois van.Wij zijn dankbaar om ook in deze tijd nog zovele mensen te vinden die "ja" zeggen... ".
Die "ja" hebben we mogen beleven, zes maanden lang. Doorheen ups en downs, vraagtekens en uitroepingstekens, twijfels en bevestiging, ontmoediging en diepe vreugde.
Die "ja" weerklonk aan de drie schragen die Geert omtoverde tot een vergadertafel in september, voor een keertje - en die uiteindelijk vijf maanden het centrum werd van onze voorbereidingsgroep, op tweewekelijkse en zelfs op wekelijkse basis.
Die "ja" weergalmde met ieder "goed nieuws" in de Kapel, met iedere gebedsviering, met het "Stilvallen" in Keerbergen tijdens de Advent...
Die "ja" weerklonk in ieder gastgezin dat het engagement aanging om, in weerwil van blok of vakantieplannen en in tegenstelling tot de Bijbelse herbergier, 2 vierkante meter ter beschikking te stellen van een jonge pelgrim.
Die "ja" weerklonk in grote dankbaarheid vanuit de groep van 75 die wij uiteindelijk mochten ontvangen voor die onvergetelijke vijf dagen na Kerstmis 2008.
En... die "ja" hoorden wij opnieuw op 12 januari, toen onze kapel nogmaals vol liep met mensen van goede wil - om te bidden uit dankbaarheid, dat zeker - om na te praten over een intense ervaring - absoluut - maar ook en vooral om de blik naar de toekomst te wenden, naar die volgende bladzijde in Zijn verhaal onder ons.
Want inderdaad, beste vrienden, de weg naar Brussel loopt hier ten einde - maar in ieder einde zit de kiem van een nieuw begin. Ook bij ons groeit het besef dat de Geest verder werkt en ons oproept om wat wij mochten ervaren niet in de kast op te bergen (als talenten in de grond), maar het te benutten in het zoeken van nieuwe wegen - samen, als christenen voor elkaar.
Hoe dat precies zal vorm krijgen, is op dit ogenblik nog niet duidelijk - maar het zal gauw duidelijker worden. Wie samen met ons verder op weg wil gaan, nodigen wij daarom graag uit op onze nieuwe blog:
http://brugjevanvertrouwen.blogspot.com/
Welkom!
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten