Terugblik 4: het Landenfeest

Het Landenfeest was, samen met het onthaal, het moment van de Ontmoeting waar tijdens de talloze voorbereidingsvergaderingen in het bijzonder werd over nagedacht: hoe zouden we dit aanpakken? wat met eten en drinken? en animatie? Vanuit Taizé werd aangemoedigd om het landenfeest te laten voorafgaan door een gebedswake voor de vrede, die om 23:00 zou aanvatten. Daar onze jongeren reeds om 22:00 met de bus aan de kapel zouden arriveren, moesten wij ook dat extra uur nog zinvol vullen. Gust stelde hiervoor een heuse fakkeltocht voor, waarover later meer in een andere terugblik. Het landenfeest zelf begon na een intense gebedswake met een glaasje schuimwijn (een beetje tegen het alcoholverbod vanuit de organisatie, maar het zij ons vergeven ;-)) buiten bij een heus vreugdevuur. In alle talen werden gelukwensen voor het nieuwe jaar uitgewisseld en vele jongeren sms'ten druk (en blijkbaar zonder problemen) naar het thuisfront. Met enkele spontane zangpartijen zat de sfeer er al goed in toen het feest in de kapel zelf werd verdergezet met de letterlijk meer dan duizend hapjes die een tiental vrijwilligers diezelfde vooravond nog hadden bereid. Het leek wel de wonderbaarlijke broodvermenigvuldiging, want op het einde van de avond bleek dat we nog genoeg hapjes overhadden om twee dagen later bij het afscheid ook nog een receptie te organiseren!

De animatie zelf was in handen van de jongeren en dat zullen we, samen met de buurt van Harent, geweten hebben: de Polen beten de spits af met een "Belgic dance", wat bleek een volksdans te zijn op het in Polen razend populaire liedje "'t Smidje" van onze eigenste Laïs! Geen Pools feest zonder Polonaise uiteraard, waarna de Polen hun "set" afsloten met een ontroerende "Stille Nacht" dat door eenieder in eigen taal werd meegezongen. De Italianen vergasten ons op een Tarantella (groepsdans), evenals een kolderiek spel "Romeo & Julia" waarbij ook onze Nederlandse gast Michael als Romeo van dienst ten tonele werd gevoerd. een pittig "Volare" kon uiteraard evenmin ontbreken. Terwijl de Slovenen ondertussen een act voorbereidden, leerde onze eigen Rik Van den Bosch drie lidstaten van de Europese Unie het Kameroenese "Welle Welle Natibo" kennen. Benieuwd of we een versie hiervan nog horen op een volgende Eurovisiesongfestival. De Sloveense priester Matjas leerde ons allen dansen met een bezemsteel (en grapte dat hij als priester niet met een vrouw mocht dansen - een principe waartegen hij vijf seconden later zelf zondigde) en een groepje Slovenen bracht een aantal bijzonder gesmaakte humoristische sketches van eigen bodem en makelij. Een bijzondere vermelding is op zijn plaats voor onze organist Geert, die erin slaagde om, geheel spontaan en op het gevoel, al dat moois van de nodige muzikale ondertoon te voorzien.

Ook ons eigen voorbereidingsteam had echter niet stilgezeten: toen het dessert reeds op de tafel verscheen, hielden Xenia en Goele een typisch Vlaamse traditie gestand met het voorlezen van een heuse nieuwjaarsbrief, in het Engels neergepend rond de boodschap "GOD IS LOVE" en door Machteld vakkundig in kaligrafisch schrift verzorgd. Elk van onze gasten kreeg bovendien een exemplaar van deze nieuwjaarsbrief mee naar huis. Omstreeks 2:00 werd het feest zoals voordien afgesproken (maar naar het gevoel van velen nog iets te vroeg) afgesloten zoals het begon - met Laïs en een groepsdans geleid door een zichtbaar geanimeerde EH Boguslaw.

Het werd dus een meer dan geslaagd feest. Enige mysterie van de avond was het verdwijnen van een grote pollepel die toebehoorde aan de scouts van Keerbergen (met onze excuses daarvoor) en die tot op heden nog niet werd teruggevonden...